Tripreport 18-19/04

Een nieuwe blog-stek dus, enkel over de kleur wil ik nog wel eens discussiëren, dat bruin doet mij alles behalve aan boulderen denken. Wordt vervolgd.

Het weekend dan. Soms weet je gewoon dat je beter thuis blijft, als de weersvoorspelling er zo slecht uitziet dat het al een half mirakel wordt als je ook maar aan klimmen toekomt. Maar we zijn wie we zijn, als het bos roept moet je gewoon gaan.
Keevy en stijn zijn er al van vrijdagochtend, stanley en Bram arriveren vrijdagavond en Steven en ik komen zaterdagochtend aan. Wij rijden gans de weg in de regen, tot in Melun, 20 km van Fontainebleau, en dan houd het op. Een half uurtje later staan we aan de boulders, alles is droog, en we kunnen starten. We zitten intussen in Rocher de Bouligny, de mannen willen "Les Beaux Quartiers" en de andere 8a problemen op dat blok wel eens voelen. Opwarmen gaat weeral (veel te) snel, iedereen gaat vlot door "Obstiné assis" (7a), en met "Le Presse Purée" (7a+) heeft ook niemand echt problemen. Terwijl Bram en Stanley aan het echte werk beginnen werken wij nog wat in "Maitre Corbeau", een kleine 7a op hetzelfde blok van "La Presse Purée". We blijken hem dan toch correct geklommen te hebben, maar deze hoort niet thuis in de lijst van de 7a's. Zonder dat rechtse greepje gaat hij eerder naar 7c, met de greep een gemakkelijke 6c. Bram en Stanley werken intussen een paar passen uit in "Les Beaux Quartiers", wij doen nog een paar schuchtere pogingen in "Echappée Belle" (7a+/7b), maar niemand heeft echt zin om er veel tijd in te investeren.
We trekken verder naar "Le Plat Pays" (7b+/7c), een vreemde dyno met een zeer vervelende uitklim, met daar rechtover "Fou de Toi" (7a)en mini dakje, Bram doet deze laatste a vue, en iedereen ziet er een 6b-tje in. ......Viel dit toch nog eventjes tegen, enige souplesse vereist, of zoals in mijn geval (da's vooral ouderdoms gerelateerd) enige techniek vereist. Maar we pakken hem allemaal in. "Le Plat Pays" is een ander paar mouwen, Steven heeft de dyno snel beet, (dat kan misschien wat morfo gerelateerd zijn) en topt hem binnen een paar pogingen, mooi. Intussen voelen we de eerste druppels, en al snel liggen de slopers er spekglad bij. Het regent maar 10 minuutjes, maar dit probleem (noordkant) mogen we voor een paar uur vergeten.
Stijn en Keevy werken intussen in "Scalpel" (7a) en "Hypotension assis" (7a), twee veredelde 7a's op een van de mooiste boulders (imposant in ieder geval) van de Bouligny. De meesten van ons hebben deze reeds lang geleden geklommen, ze hebben weinig problemen met beiden. Stanley die tegenwoordig nogal vaak het woord "openen" in mond neemt bekijkt de verdere mogelijkheden op het blok en besluit een nieuwe lijn te openen links op het blok. Het blijkt dan nog een mooie te zijn ook, en zwaarder dan de 2 reeds geopende 7a's. Zitstart links, een paar stevige schouderpassen, een halve dyno (oppassen dat je niet naast het blok terecht komt) en een mooie uitklim, we houden het op 7a(naam en video volgen later). Misschien toch rechts ook nog eens zien, de regletjes die er eerst zo verschrikkelijk uitzagen blijken nog mee te vallen en ook hier komt er nog een mooie lijn tevoorschijn. Alweer een mooie 7a erbij (naam en video volgen later). Over het verdere verloop van de Bouligny ga ik iets sneller gaan, het was een beetje van hot naar her. We zoeken "Amok" (8a) maar niemand was echt enthousiast en we denken "Maitre Corbeau" (7a) geklommen te hebben maar klommen de zitstart van een naamloze 6a.
Intussen vertrekken Keevy en Stijn, hun 2 dagen Fontainebleau zit erop, en wij beslissen eens een kijkje te gaan nemen naar "Grain de Folie" (7a+) een geïsoleerd dak in een uithoek van "Rocher de la Salamandre". Aan iedereen die ooit van zin was hetzelfde te doen,...NIET DOEN. Hoog, expo, overgroeid met mos, da's zowat de samenvatting.
Dan maar naar "Rocher des Princes", een recent geopend gebiedje. De eerste boulder is veelbelovend, maar vooraleer de eerste degelijke poging een feit is begint het terug te regenen, en stevig. Het is intussen 7 uur, de pizzeria is open, en iedereeen heeft honger (en vooral Stanley heeft dorst). Er is maar een optie meer ....Pizzaaaaaaa.
Zondag, het heeft zowat de ganse nacht geregend, alles ligt nat en we zijn niet gehaast. Gelukkig, Jeremy is de vorige avond gearriveerd en komt ons vervoegen op de parking Isatis. Gelukkig zijn we niet gehaast, want tussen het berichtje "Ik ben er" en het moment dat hij de parking oprijdt verstrijkt er nog een uur (deuuuuh). Gaan we niet te veel meer klimmen vandaag, gaan we dan toch nog wat lachen.
We rijden naar "Rocher de Potala", niet direct de beste optie na die regen van vannacht, maar iedereen wil een gebied waar hij toch nog iets kan doen. Maar inderdaad niet de beste optie, alles ligt er nog nat en of vochtig. We kunnen er wel wat opwarmen, een paar pakken zelfs "La Pussière qui Tue" (7a) nog mee, en Steven opend er (misschien) nog een nieuwe boulder. De vage sporen van vroeger kuiswerk laten niet veel goeds vermoeden.
Ander gebied dan maar, en zoals vaak komen we dan in Bas Cuvier terecht, maar daar kan ik vrij kort over zijn. Pogingen in "La Super Prestat" (7b+/7b), "Quartier Chic" (7b), "Pain Against Gravity" (7b+) en "Biceps Mou" (7b) lijden tot niets (niet veel in ieder geval). Belabberde condities en de fut is er al een tijdje uit, tijd om naar Belgie terug te keren. We laten Jeremy achter (met zijn 2 newbie's), de zon is intussen terug van de patij, hij heeft waarschijnlijk nog een mooie dag tegoed.
De prestaties waren een beetje ondermaats, maar de condities ook, en er is vooral veel gelachen, heel veel gelachen, ik hou er niets anders dan een goed gevoel aan over.